บราซ่า รอบที่ 12: ทีมเหย่งพิชิตชนะ

เกมไม่ได้พัง—มันกำลังหายใจ

ฉันมองการแข่งขันด้วยโค้ด ไม่ใช่ตา บราซ่า รอบที่ 12? มันไม่ใช่ลีก—มันคืออัลกอริธึมวิ่งด้วยอะดรีนาลีนและกระจกแตก data ไม่มีการโกหัว team โดย team พังรูปแบบ dari Nova vs Itaiba? 0-1. 不ใช่น้ำตา Santos vs Raimundo? 2-5. 不ใช่น้ำตา นี่คือการกัดกร่อนเชิงโครงสร้างที่ปกปิดเป็นกีฬา

เลขอไม่แครา—แต่มันจำได้

คุณคิดว่ามันเกี่ยวกับประตู? ไม่เลย มันเกี่ยวกับใครกล้ายิงเมื่อคนอื่นๆ เงียบ Raimundo e Vila Nova: draw after draw…จนพวกเขาไม่ยอมพังรูปแบบอีกครั้งในบ้าน dูที่เฟอร์โรเวียผ่านรถไฟ工作者: 0–0 → จากนั้นพวกเขาแตกออกด้วยเสียงนกร้องจบ นั่นมิใช่วางแผน—แต่วัฒนธรรมถูกเขียนโค้ดด้วยเหง sweat และบันได้ของชิคาโกใต้

เมืองใหญ่มองว่าเขาครอบครองเรื่องนี้?

พวกเขาลืมผู้สร้างเครื่องจักร—the คนนอนหลับผ่านเทียงกลาง, crunching stats ในขณะพ่อแม่ร้องไห้วันสุดสัปดาห์, drink espresso ในขณะเด็กเล่นฟุตบอลบนทางเท้าแตก… mina Geralis vs Amazon FC? สกอร์สี่ประตู—แต่ยังไร้ถุงราง? ระบบจำไว้ซึ่งการกระทำพลาดเหมือนคำภาวนา คุณไม่ชนะโดยใช้เงิน—you win by refusing to be silent when everyone else is screaming for applause… นี่ไม่ใช่มะรำ— เป็นศรัทธาถูกเขียนโค๊ด