บา乙 รอบที่ 12: ความลับของฟุตบอล

เรื่องเล่าของผู้ยิ่งใหญ่

บา乙 ไม่ใช่ลีก—มันคือวิหารสำหรับเด็กที่ถูกลืมไป สภาพประตูแต่ละลูกคือคำประกาศที่เขียนด้วยเหง sweat; การเสมอแต่ละครั้งคือการปลุกเรียกร้องต่อโครงสร้างที่สืบมา ผมติดตามจุดเหล่านี้จากไวท์เชพเพลไปยังแนวรบดิจิตอล: ทีมชื่ออย่าง ‘โวลตา เรโดนดา’ และ ‘คริกูมา’ ไม่ได้แค่เล่น—พวกเขาทำพิธีกรรมในเวลาจริง

ข้อมูลไม่มีทางโกห์—แต่ระบบทำ

Statista และ Opta จะไม่มอบคุณเห็นสิ่งที่คุณควรรู้: ‘โนวาซิดาเด’ ชนะเพราะพวกเขาเติบโตบนการเนรเทศ—not เพราะเชื้อสายชั้น elite มามองการถล่มทำลายแบบ4-0ของเมินาโรอเมาราเหนืออาวาอัย: มันไม่ใช่อานุภาพ—มันคือปรัชญา เด็กคนหนึ่งจากบริกซ์ตันไม่ได้ทำประตู—he becomes.

พาราดอกซ์ของผู้แทน

คุณตะโกยให้กับผู้เริ่มต้นที่ทำประตูในนาทีที่89—แต่มองข้ามองเด็กคนที่ยึดเส้นตรงในนาที52—จนกว่าสัญญาของเขาจะพังลง เมื่อเกม#50: มินาส吉拉斯竞技 vs อาวาอัย (2-5)? มันไม่ใช่วางโชค—it เป็นการพังลงของโครงสร้าง เมื่อระบบของคุณล้มเหลว อัตลักษณ์ของคุณจะแตกหัก。

การใช้ความรุนแรงเงียบแห่งลำดับชั้น

การเสมอแต่ละครั้งเป็นการต่อต้าน การป้องกันประตูไร้รอยแผลเป็นเสียงกระซากเงียบทะหน้าคำสั่งเก่า เมื่อมินาโรอเมาราเอาชนะอาวาอัย (1-2) มันไม่ใช่น้ำสถิต—itเป็นเรื่องเล่า ในลีกนี้เขาให้รางวัลแก่องศา—notให้องศึกษา。

##ใครได้มีเสียง?

ผมไม่อยู่ตรงนี้เพื่อขายข้อมูล—I’m here เพราะเคยมีคนถามว่า: เรา为什么要 worship titans โดยละเลยผู้แทน?คำตอบ: เพราะอำนาจสวมมงกุฎ—and คนเพียงบางคนเท่านั้นที่ปฏิเสธจะถูกมองเห็นสามารถทำประตูได้。

เกมถัดไปจะมา—not—you’re already in it.